Coach Petra had het goed bedacht: we moesten maar eens oefenen tegen een echte tegenstander, eentje uit de bovenste helft van de hoofdklasse. Be Quick F1 was bereid zich met ons te meten. Be Quick was als tweede geëindigd in de eigen competitie, een goede keuze dus.
Dat Be Quick andere koek was dan we tot nu toe tegenover ons hadden gehad, bleek gelijk in de eerste seconden na de aftrap. De bal werd meteen na het fluitsignaal naar de spits van Be Quick gespeeld. Die bedacht zich geen moment, draaide fraai om Olav heen en haalde vervolgens hard uit. Binnen 10 seconden lag de eerste treffer er al in. Dat was zelfs voor Be Quick ongekend, want de jongens keken wat ongelovig naar elkaar. In het vervolg van de eerste helft had GRC het erg moeilijk met de tegenstander. De verdediging had zijn handen vol aan de twee spitsen van Be Quick en er moest af en toe aan de noodrem worden getrokken om ze af te stoppen. Op het middenveld werden we vaak op felheid afgetroefd. Wat in andere wedstrijden vaak zo goed ging, lukte vandaag niet. Het spel werd niet voldoende breed gehouden en er werd maar matig gecombineerd. Veel passes waren te zacht en onzuiver, waardoor we veel onnodig balverlies leden. Spits Donovan kwam er dit keer ook niet aan te pas, hij werd aan banden gelegd door de beide centrale verdedigers van de tegenstander. Toch kwam GRC een paar keer voor het doel van Be Quick. Dit leverde wel wat kleine kansen op, maar veel verder dan een paar afstandschoten kwam het niet. Aan de andere kant had Be Quick wel succes: door fraai samenspel kwam de spits vrij voor ons doel, waarna hij de 2-0 kon binnenwerken. Ook de 3-0 viel nog voor rust. Dit keer kon de rechtsmidden van Be Quick doorlopen tot dicht bij ons doel en met een lage schuiver wist hij keeper Warner te verschalken. Voor de eerste keer dit seizoen keken we in de rust tegen een achterstand aan.
Nadat de lichten van het kunstgrasveld waren ontstoken, kon de tweede helft beginnen. Bij Be Quick verruilden de keeper en spits van plek. Dat scheelde een slok op een borrel, want de spits van de eerste helft bleek moeilijk te bespelen; de keeper was als spits gelukkig veel minder gevaarlijk. Toch had Be Quick ook in de tweede helft het betere van het spel. Onze verdedigers moesten stevig aan de bak. Dirk, Olav en vooral Hugo kweten zich echter goed van hun taak. En als de bal dan toch op doel geschoten werd, stond Warner steeds op de goede plek. Bovendien wist onze keeper een paar maal een gevaarlijke doorbraak van de keeper/spits te voorkomen.
Zelf kwamen we wat vaker bij het vijandelijke doel. We kregen een aantal corners en die leverden steevast gevaarlijke situaties voor het doel op. Scoren lukte ons helaas niet. En omdat Be Quick het doel ook niet meer vond, was de ruststand ook de eindstand. De conclusie na deze leerzame oefenpot: voetballen tegen een hoofdklasser is iets heel anders dan we dit jaar gewend zijn. We werden afgetroefd op felheid en voetbalslimheid, en we combineerden minder goed dan de tegenstander. Dit geeft Petra genoeg materiaal voor de komende weken en dat is alleen maar positief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten